Unutulmaya yüz tutan demircilik mesleğinin ustaları, eğitecek çırak bulmakta zorlanıyor. Bölgede ata mesleği olan demircilik, teknoloji karşısında her geçen gün zora giriyor. Genç nesil demircilik yapmak istemezken, teknolojinin hızlı gelişimi, demircilik mesleğinin de her geçen gün bitmesine neden oluyor. El emeği, bilek gücü ile icra edilen, zarafet, ince işçilik, dikkat ve titizlik isteyen demircilik, ustalarının elinde son demlerini yaşıyor
Haşimiye civarındaki Demirciler Çarşısında geriye kalan birkaç demirci ustası, fabrikasyon imalatlara rağmen kızgın ateşlerin önünde el emeği araç ve gereçler üretmeye devam ediyor. Küçük dükkanlarda ve sıcak ateşin karşısında el emeği, bilek gücü ile çalışan demirci ustaları, başta keser, bıçak, balta, makas, bel, kazma, orak, çapa, çengel ve kürek gibi el aletleri imal ediyor. Ancak gelişen teknoloji demirciliği tarihin tozlu sayfalarına itiyor.
Dedesinin de demir ustalığı öğrendiğini belirten İsmail Turma, "Dede mesleği olan demirciliği ben dedemden öğrendim ama iki oğlum olmasına rağmen bu sanatı bir oğluma öğretebiliyorum. Bir zamanlar bu civarda pek çok demir ustası bulunduğunu ancak artık bu mesleğe ilgi duyanlar azaldı. Yanan ateşte demirleri kızdırıp çekiçle demirleri istediğimiz şekle sokuyoruz. bir sürü demir işçiliğini yapıyoruz. demircilik mesleği bir yandan teknolojiye yenik düştü. Diğer yanda ise köylünün şehre göç etmesi büyük ölçüde etkili olmuştur. Kalan köylüler ise artık eksisi gibi dövme demir almıyor. Teknoloji ile birlikte mesleğimiz yok oluyor"dedi
